Mi czy mnie? Która forma jest poprawna?
Mi oraz mnie to dwie postaci, jakie przybrać może deklinacyjna forma zaimka osobowego ja w celowniku. Zdecydowanie częściej używana jest forma krótsza, a naprawdę niewiele osób jest w stanie wskazać różnice między mi a mnie. W istocie jednak sprawa wcale nie jest skomplikowana. Przeczytaj poniższy artykuł i poznaj szczegóły.
Czy mi i mnie można używać zamiennie?
Zarówno forma mi, jak i mnie jest poprawna, nie znaczy to jednak, że można używać ich zamiennie. Mnie jest formą akcentowaną, a mi – nieakcentowaną.
Kiedy akcent w zdaniu pada na zaimek, należy użyć jego dłuższej formy. Jeśli jednak zaimek jest nieakcentowany, poprawna będzie forma krótsza. Tak samo wygląda to w przypadku par:
- jemu i mu;
- jego i go;
- tobie i ci.
W związku z powyższym nie można powiedzieć, że któraś forma – dłuższa bądź krótsza – jest lepsza czy poprawniejsza. Różnią się one między sobą jedynie zasadami związanymi z użyciem.
Stosowanie mi i mnie w praktyce
Zasada, że dłuższą formę stosuję się dla zaimków akcentowanych, a krótszą – dla nieakcentowanych, niektórym osobom może wydawać się po prostu niejasna. Dlatego warto znać uproszczoną wersję, która mówi, że krótszą formę stosuje się w środku zdania lub po czasowniku, a dłuższą formę na początku zdania i przed czasownikiem. Zasada ta sprawdza się w większości przypadków. W związku z tym poprawne będą zdania:
- Mnie się podoba, że dzieci teraz uprawiają dużo sportu.
- Mnie się wydaje, że nie powinnaś spacerować sama po zmroku.
- Mnie się przyglądał?
- To na mnie spoczywa odpowiedzialność za te dzieci.
- Kupisz mi to, mamo?
- Nawet nie chce mi się z tobą rozmawiać.
Czasem należy użyć dłuższej formy, mimo że znajduje się ona po czasowniku bądź w środku zdania. Dzieje się tak, gdy chodzi nam o podkreślenie danego fragmentu wypowiedzi, czyli jego zaakcentowanie, na przykład:
- Prosiłam, żebyś podał to mnie, a nie jemu.
- Ja muszę zaufać tobie, a ty musisz zaufać mnie.
- Przez cały wieczór przyglądał się tylko mnie.
Zdarza się, że osoby starające się mówić poprawnie wpadają w pułapkę hiperpoprawności i w przekonaniu, że dłuższa forma zaimka jest lepsza, zaczynają popełniać błędy. Do niepoprawnych konstrukcji, których trzeba unikać, należą:
- Daj mnie to.
- Podaj mnie cukier.
Mi a mnie – o czym pamiętać?
Na początek warto zapamiętać, żeby stosować dłuższą formę zaimka na początku zdania i przed czasownikiem, zwracając jednak przy tym uwagę na aspekt akcentu. Wyrobienie sobie nawyku mówienia mnie się wydaje i jak mnie się nie chce to już krok do przodu. W razie jakichkolwiek wątpliwości, zawsze można poszukać informacji w Internecie i u językoznawców. Z pewnością jednak po jakimś czasie poprawne używanie mi czy mnie stanie się nawykiem.
Podsumowanie
- Mi i mnie to dwie formy celownika liczby pojedynczej zaimka osobowego ja.
- Dłuższą formę zaimka – na przykład mnie, tobie, jemu, jego – stosujemy, gdy pada na nią akcent w zdaniu.
- Jeśli zaimek nie jest akcentowany, należy wybrać jego krótszą formę – na przykład mi, ci, mu, go.
Oceń artykuł:
Dodaj komentarz